Hangi yüzyıla aitti acaba kurbanın sürekli  `ben´ olduğuna ikna eden olay? En başı neresiydi? Trafik durduğunda ilk arabayı hayal ederim hep. Sorumlusu o mu yoksa sadece orada olmanın şansızlığı mı? Nereden geliyordu bu suçluluk duygusu, nereden geliyordu hatanın kendinde olduğuna ikna olunan o hisse sarıp sarmalanma dürtüsü? En başı neresiydi? Daha mı kolaydı sorgulamaya gerek kalmadan ikna olmak, önüne bakmak? Devam etmek için yaratılmış mükemmel bir yol muydu?

    Hangi yüzyıla aitti acaba? Yine kendi bilinmezliğime ve başarısızlıklarıma övgü dolu methiyeler sıraladığım, içim kadar soğuk bu kış gününde sadece kendimle mi kalmaktı derdim? Mesleğiniz ne diye sorulduğunda ´baltalamak´ demeliyim belkide. Olay mahalini hızlıca terk etmek, terkedemediğini anladığında sabote etmek..Mesleğim bu..Kaybımın resmi verisi bu..Kazancımın esamesinin bile okunmadığının açık ara belli olduğu bu durumun verdiği hazzı anlatmaya çalışsam neden aranılan ´kurbanın´ sürekli ben olduğu sonucuna varmamı sağlar mıyız?

   Anın kalıntılarıyla yaşıyorum diye özür dilemeyeceğim. Dinlediğim her şarkının, izlediğim her filmin nefes alışını duyuyorum diye kulaklarımı tıkamayacağım. Anlayışım, kurgularım sadece kendime yetecek kadar var, paylaşmayacağım. Makro ölçekli güzellikleri görmemek için gözlerimi açmayacağım. Sırf zayiat olsun diye uydurduğum hikayelerimi anlatıp inanmaktan vazgeçmeyeceğim. Kusura dayalı teşhisler koyabilirim kendime, şartlar davranışlarımı etkileyebilir zaman zaman, izbe bulabilirim bilinçaltımı, kollektif kaygıdan nefret edebilirim. Kontrolümün dışında beni sarmalayan her histen kurtulmak için baltalayabilirim tüm yaşadıklarımı. Nedir istediğim? Boş arazide yetmişlerden kalma koyu yeşil kadife koltukta oturup ince porselenden kahve içip geleni geçeni izlemek mi sadece? Belkide yalan söylüyorum kendime, harika bir oyuncuyumdur kim bilir..Kendi sesimi yönlendirip zihnimde tekinsiz yaralar açıyorumdur, yaratılıştan amatörümdür. İptidai mesuliyetleri hayatımın merkezine koyup darma duman olmasını seyretmekten hoşlanıyorumdur.

  Hangi yüzyıla aitti acaba doğal tahrip etme arzusunun genetik kodlarıma işlendiği zaman? Yüzeyin altındayım, kadife koltuktayım, ziyan olmuş fırsatlarımla Dante´nin araf tasvirindeyim, kendi kurduğum yaşam alanındayım.