Biçimini önceden hayal ederek bir şekile benzettiğiniz, bir kalıba otutturduğunuz ilişkilerde asla yerim olmayacaktı!!

Varlığımın öneminin kalmayışının provasını önceden yapmış olmanın verdiği rahatlıkla balkon konuşmamı yapabilirdim bu bilgi üzerine artık; zihnimde canlandırdıklarım kadardım, ederim buydu, biliyordum, aksini düşünmemiştim, sanki şüphe uyandıran merhamet dışkılıyordum da müsait olmaya itiyordum etrafımdaki müstesna canlıları..Temel arzularımın tatmininin sorumlusunun ben olduğunu biliyor, uygulanan kuvvetlere ağırlığımın merkezinin yönünün başka yere kayma ihtimaline rağmen direnç gösterebileceğimi düşünüyordum...evet, düşünebiliyordum zaman zaman..

    Zihnimin farkında olması ile ilerlemesi arasındaki asabı bozacak derecedeki yavaşlığı uykumu getiriyordu, zekamın gerilediğini bulamadığım kelimelerden ve bu yüzden kuramadığım cümlelerden farkediyordum..artık konuşamaz olmuştum, aklımdan geçen sözcükler yer bulamıyordu bir türlü..Vasatlığı işaret edeceğim zaman vücudum tepki verebiliyordu sadece onun dışında köşede duran, saksısının değişmesinin gerektiği elzem olmasına rağmen, hatırlanan ama asla uygulanmayan o çiçek gibiydim..Ben de sorun etmiyordum açıkçası artık, sığıyordum bu kahverengi plastik ve altı beş delikten oluşan saksıya..Güneşe ihtiyacım yoktu...

Zaten ben sadece kışın güzel şeyler düşünüp sadece kışın güzel cümleler kurabilen biriydim..